Yine aradan bir sene gectikten sonra vakit ve firsat buldum ve yazabiliyorum.
Londra’da 6 yili doldurmak uzereyiz.. Cok zorlu bir 6 yil oldu..
Cogunlukla keyifliydi, Londra’da yasamak adina “mutsuz” olabilecegimiz hic birsey ile karsilasmadik. Ama gercekten gereksiz bir cok insanla karsilastik. Bu gereksiz insanlarin belirli bir sehri yada ulkesi yok. Malesef “heryerdeler!”
Ozellikle Turklerden bahsedecek olursam burada yasayan Turkler ikiye ayriliyor.
1-Burada dogup buyuyenler
2-Sonradan gelenler
Ikisinin de kendi icinde cok cok ayri ozellikleri var. Mesela onceden sonradan gelenler icin “Ne kadar soguk insanlar, neden Turk olduklarini gizliyorlar veya muhattap olmak istemiyorlar?” diye dusunurken suan tam da onlar gibi dusunuyoruz.
Veya burada doganlar, hepsinde olmasa da bazilarinda gercekten bir bosvermislik, hayata karsi hic bir amaci olmayan veya bu zamana kadar olmadan rahatca yasamis insanlar var. Devlet yardimi cok fazla oldugu icin kendilerinde bunu “dogal hak” olarak gorup, hic bir baska “+” icin mucadele etmiyorlar. Nasil olsa hersey hazir geliyor cunku.. Hic bir dert olmadan yasayabilirler ve tek dertleri “bu yardimi kaybetmemeliyim” oluyor.
Bu konulari cok detayli yazmak isterim. Bu tekrar kisa bir kendimi hatirlatma yazisi olsun, umarim ve umarim bundan sonra daha fazla yazabilirim..
Simdilik musade istiyorum..
Herkesin her istediginin oldugu, cok mutlu gunler olsun, Sevgiler 🙂
Dipnot:Turkce klavye eksikligi icin tekrar tekrar ozur diliyor ve anlayisiniza siginiyorum 🙂